Cechy pałeczek w różnych krajach
Dowiedzieliśmy się więc, jak narodziła się tradycja jedzenia gałązkami (czyli pałeczkami), a także dlaczego Azjaci jedzą pałeczkami do dziś, ale nie jest jasne, czy te same pałeczki są wszędzie takie same…
Reklama
Chiny to miejsce narodzin pałeczek. Tutaj nazywają się „kuaizi”(„kuaichi”). Długość klasycznych chińskich patyków wynosi około 25 cm, jedna połowa jest kwadratowa, druga zaokrąglona. Najczęściej wykonane z bambusa lub drewna.
Japonia. W sąsiedniej Japonii pałeczki nazywane są”Hasi”. Japońskie „Hasi” są mniejsze niż chińskie – 20-23 cm, a ich końce są spiczaste. Mówią, że wygodniej jest usunąć kości z ryby-głównego produktu kuchni japońskiej. „Khasi” są najczęściej wykonane z drewna (sosna, śliwka, klon) i dodatkowo lakierowane.
Korea. Koreańskie kije „chokkarak” są wykonane z metalu, najczęściej mosiądzu lub stali nierdzewnej. Okazuje się, że są cięższe niż drewniane, ale wydają się wygodne do ściskania kawałków jedzenia.
Wietnam. W Wietnamie patyki nazywane są „Dua”. Są podobne do chińskich, ale mniejsze.
Ogólnie pałeczki mogą być wykonane ze wszystkiego – z drewna, bambusa, plastiku, srebra, brązu, kości słoniowej, a nawet jadeitu. Co tam… udekoruj pałeczkami i kamieniami szlachetnymi. Piękno!
Nawiasem mówiąc, w Chinach istnieją całe dynastie Mistrzów rzeźbienia patyków. Tworzą prawdziwe dzieła sztuki o skomplikowanych wzorach i fabułach. W Szanghaju znajduje się nawet muzeum patyków, w którym znajduje się aż 2000 eksponatów!
